මාව ඇබින්දක් මතක් වුනාද?

දැළඹුවකුව සිටි සමයේ සමනළියක වන්නට වාරු දුන් මා මතකද

කෝෂයේ සිට එළියට එන තෙක් ඔබව ආරක්ෂා කළ මා මතකද

පියාපත් ලද දිනයේ පළමු සතුටු කඳුළ හෙළු මා මතකද

සරන අහසට පනින්නට පෙර සිටම මා ආලය කළ බව අමතකද

නික්ම යාමට කාලයයි..

ඔබව රැගෙන යන්න මා කොතෙකුත් උත්සාහ කරාද
එයින් ඵලක් නැත, දැන් මා යා යුතුය!

නමුත් මං නැති දා,

ඔයා ගැන සොයන්නේ කවුරුන්ද?

ඔයාගේ දුක දරාගන්නේ කවුරුන්ද?

ග්‍රින් එක

චැට් එකේ අගට ග්‍රින් එකක් දැම්මාට.. දන්නවා විහිළුවක් නොවන බව තෝ කී අලුගුත්තේරු කතාව!

මල් කන්නද?

ඉපිද ඇති මුත්

සොඳුරු උයනක

ඇති නමුත් එහි සුවඳ මල් නෙක

නෑ පලක් මට ඉන් වුනේ,

තිත්ත නැති මුත් නරියගේ මිදි වැල

නෙලූ පසු පරව යන බව දැන දැන

මල් නෙලන්නට නෑ හිතක් මට

හිනාව

පුංචි දේටත් මහ හඬින් හිනාවෙන
ඇස්දෙකට බොහෝ යට
හඬන්නට ඕන බව
සිත කියයි නිහඬවම